Kwidzyn: ''Sprawa kwidzyńska 1982", czyli historia brutalnej pacyfikacji w Zakładzie Karnym

Kwidzyńskie Centrum Kultury prowadzi sprzedaż książki w sklepie Tabularium na Starym Mieście. Dla zbieraczy i pasjonatów lokalnej historii to nie lada gratka. Z zakupem proponujemy się jednak spieszyć, bo nakład książek jest dość mały.

Ze wstępu książki:

Od wprowadzenia stanu wojennego do czerwca 1982 r. w całej Polsce odnotowano około czterdzieści czynnych i grupowych wystąpień osób internowanych na terenie ośrodków odosobnienia. Uczestniczyło w nich blisko 3,5 tys. osób. Mimo że wszystkie wystąpienia powstały na skutek różnych przyczyn bezpośrednich, miały różny przebieg i skutki, to ich podstawowy powód był ten sam - brak zgody na prawodawstwo stanu wojennego.

Czytaj również:** Kwidzyn: 14. sierpnia w Zakładzie Karnym doszło do brutalnej pacyfikacji internowanych**
Jednym z miejsc, w których internowani podjęli akcję protestacyjną był Ośrodek Odosobnienia w Kwidzynie i właśnie jemu poświęcony jest niniejszy album. Dla przybliżenia czytelnikowi miejsca, okoliczności oraz konsekwencji zajść z 14 sierpnia 1982 r. autorzy podzielili album na dwie zasadnicze części. Część tekstowa, autorstwa Karola Nawrockiego, zawiera opis ciągu zdarzeń oraz prezentuje nowe ustalenia dotyczące „sprawy kwidzyńskiej”. Druga część, opracowana przez Karola Lisieckiego, uzupełnia tekst o wybrane fotografie, ponadto zawiera szczegółowe zestawienia personalno-statystyczne.
(...)
Pierwsze dwa transporty z internowanymi przybyły do Kwidzyna 5 kwietnia 1982 r. z Suwałk oraz 6 kwietnia z Włodawy. Następnie do Ośrodka Odosobnienia zwożono więźniów politycznych z Iławy, Gębarzewa, Mielęcina, Łowicza i Lublina. Akcję zwożenia zakończono 3 sierpnia 1982 r. Według statystyk Centralnego Zarządu Zakładów Karnych (CZZK) 6 kwietnia tegoż roku w Kwidzynie było osadzonych 31 mężczyzn. Liczba ta sukcesywnie rosła i 8 lipca osiągnęła 168. W kulminacyjnym momencie, 17 sierpnia 1982 r., w ośrodku znajdowało się 241 internowanych. 14 sierpnia 1982 roku służba więzienna, milicja i zomowcy pobili dotkliwie 81 osób. 38 internowanych odniosło ciężkie obrażenia. Bezpośrednim powodem pobicia był bunt internowanych z powodu nie wpuszczenia do ośrodka ich rodzin w dniu odwiedzin. Internowani zostali najpierw pobici w swoich celach, potem przepuszczeni przez tak zwane ścieżki zdrowia, czyli szpalery funkcjonariuszy bijących pałkami.