Kwidzyn: Majowa ramówka DKF "Powiększenie" [ZDJĘCIA/ZWIASTUNY]

Ron żyje z dnia na dzień. Pali jak smok, lubi bourbon, kobiety i rodeo. Nic ponad szybkie i proste przyjemności. Wiadomość o tym, że jest nosicielem wirusa HIV to dla niego szokujący wyrok, z którym nie chce się pogodzić. Tym bardziej, że w jego środowisku ta choroba kojarzy się wyłącznie z homoseksualistami, a on nim nie jest. Jedzie do Meksyku, z którego zamierza szmuglować zakazane w USA leki. Po powrocie niespodziewanie zdobywa sojusznika w osobie queerowego transseksualisty Rayona – „Leto jest wprost cudowny jako ekscentryczny bohater drugoplanowy” (Hollywood Reporter). Ten pozornie niedobrany duet wspólnie zaczyna prowadzić klub, w którym inni szukają ratunku.

Ron to człowiek daleki od ideału, jednak z ogromną siłą charakteru. McConaughey „oddał zarówno szorstkość, jak i prawdziwy urok tej postaci. Balansuje na tej linie wprost mistrzowsko. (…) Jest przejmujący, ale to niezwykłe, ile humoru udało mu się przemycić do opowieści o człowieku znajdującym się w takiej sytuacji” (Hollywood Reporter). Film nie jest jednak popisem jednego aktora – „ukrytą głębię zawdzięcza obsadzie drugoplanowej (…), dał szansę Jennifer Garner na jej najlepszą rolę od czasów Juno i tchnął nowe życie w karierę Jareda Leto” (The Telegraph).

"Witaj w klubie", podczas tegorocznej gali rozdania Oscarów, otrzymał aż 3 statuetki: dla Najlepszego Aktora Pierwszoplanowego (Matthew McConaughey), za Najlepszą Charakteryzację oraz dla Najlepszego Aktora Drugoplanowego (Jared Leto).

Popularny telewizyjny gwiazdor Gauthier Valence (Lambert Wilson, Matrix Reaktywacja, Matrix Rewolucja, Bez skazy) wyrusza w podróż na piękną wyspę Ré. Chce przekonać starego przyjaciela aktora Sergea Tanneura (Fabrice Luchini, Żona doskonała, Niebo nad Paryżem) do powrotu na teatralną scenę w tytułowej roli w spektaklu Mizantrop Moliera. Zadanie nie jest proste, bo Tanneur trzy lata temu porzucił teatr i zamieszkał w rozpadającym się domu na wyspie. Valence jest jednak przekonany, że Tanneur idealnie pasuje do roli Alcesta i chce, aby ten zagrał w przedstawieniu. Namawia go na próby, po których ma zapaść decyzja. Nie jest to jednak takie proste, bo próby idą dobrze, ale w okolicy pojawia się tajemnicza włoska rozwódka Francesca i aktorka porno Zoé. Przyjaciele powoli dostrzegają wzajemne różnice, których nie likwidują wspólne wycieczki na rowerze. Rozdarci między przyjemnością ze wspólnego grania a brutalną rywalizacją wzajemnie siebie prowokują, doprowadzając próby do granic wytrzymałości. Czy Valence wygra, a wielki aktor Tanneur w końcu wyjdzie z cienia?

Molier na rowerze Philippe'a Le Guay'a (Kobiety z 6. piętra) to kolejna po Nietykalnych i Dalej niż północ słodko-gorzka francuska komedia obyczajowa, przypominająca filmy Alaina Resnaisa, François Truffaut i Jean-Louisa Trintignanta.

Zobacz również: Jared Leto. Dla roli w filmie potrafi zrobić naprawdę wiele

Codziennie, dokładnie o szóstej wieczorem, po modlitwie, pięćdziesięcioletni wdowiec Fred (Ton Kas) zasiada do kolacji złożonej z trzech ziemniaków, fasolki i kiełbasy. Zarówno układ warzyw na talerzu jak i każdy ruch służący ich spożyciu jest w pełni kontrolowany i uświęcony tradycją. Holenderskie miasteczko, w którym żyje, jest również stworzone jakby idealnie dla niego; chodniki są dokładnie wysprzątane, żywopłoty przystrzyżone, topole rosną w rzędach a w niedzielę jego mieszkańcy grzecznie maszerują do kościoła. To równina, nad którą góruje wyniosła wiara i karzące słowo boże uosobione w postaci miejscowego pastora. Sam Fred jest niczym tytułowy Matterhorn: groźny i lodowaty.

Spokojny świat domu samotnego wdowca znika, gdy trafia do niego biedny wędrowiec Theo (René van 't Hof). Fred niczym dobry Samarytanin daje mu pracę w ogrodzie i przyjmuje pod swój dach. Niesubordynowany, lekko opóźniony Theo bez skrupułów zaburza spokój domu. Zaczyna od kolacji, którą całą rozgniata i miesza na talerzu, a następnie dezorganizuje życie Freda. Choć Theo mało mówi, potrafi świetnie naśladować głosy zwierząt i lubi przebierać się w sukienki zmarłej żony Freda... Pomiędzy dwoma mężczyznami zaczyna zawiązywać się coraz silniejsza więź, co nie podoba się pobożnym mieszkańcom miasteczka. Ktoś pisze na ścianie domu Freda „Sodoma i Gomora”, przyjaciele zaczynają odwracać wzrok. Dotychczas przyjazna okolica okazuje się bagnem, które może pochłonąć Freda i Theo.

Henrik i Tone bardzo się kochają. Ich związek właśnie wkracza w nową fazę. Niedawno wprowadzili się do nowego mieszkania, kupili niezły samochód, a przede wszystkim spodziewają się pierwszego dziecka. Ale 35-letni Henrik przechodzi kryzys tożsamości. Z jednej strony, chce ignorować dorosłość i spędzać czas na wygłupach z przyjaciółmi. Z drugiej – musi wreszcie stać się mężczyzną i zadbać o Tone i dziecko. Niezdolność do wyrażania własnych emocji, a zwłaszcza nieumiejętność ich komunikowania, prowadzi Henrika do dziecinnego buntu, który staje się zagrożeniem dla jego relacji z Tone. Czy ten prawie mężczyzna wreszcie dojrzeje, czy też jego związek się rozpadnie?

Film Martina Lunda w przezabawny sposób przedstawia długą drogę wiecznego Piotrusia Pana ku dojrzałości, mówiąc o tym, jak trudne dla niektórych osób jest zmierzenie się z perspektywą dorastania. Henrik Rafaelsen (Henrik) i Janne Heltberg (Tone) portretują swoich bohaterów w sposób jednocześnie śmieszny i wzruszający. Ta niekonwencjonalna komedia została doceniona na 47. MFF w Karlowych Warach w 2012 roku, zasłużenie zdobywając Kryształowy Glob dla najlepszego filmu.