Blog Radka: Plecami do młodych

Przeklęty Tusk

Prawda, jak zawsze zresztą, leży pośrodku. Media robią swoje, lansując hedonistyczny styl życia, w którym nie ma miejsca na niedzielną Eucharystię. Ale sam Kościół również nie jest bez winy. Niedziela 18 marca poranna msza w jednym z kościołów powiatu kwidzyńskiego. 
–Donald Tusk łże jak nie wiadomo kto. Pan Tusk zwyczajnie okłamuje Polaków. 
Kto głosował na Tuska ma po prostu grzech- grzmiał ksiądz odprawiający mszę. Taka wypowiedź na pewno nie zachęca młodych do udziału w nabożeństwach. Mają dość polityki wokół siebie. Ja do kościoła idę, aby posłuchać o Bogu, o sprawach wiary. Nie o tym, 
że polityk iksiński czy igrekowski nie podoba się kapłanowi albo jak to rząd prześladuje Kościół.

Kwestia grzechu

Jednak gdy ktoś mi mówi, że takie czy inne postępowanie jest grzechem, zapala mi się 
w głowie czerwona lampka. Postanowiłem więc sprawdzić, czy głosowanie na Tuska rzeczywiście należy rozpatrywać w kategorii grzechu. Ks. Ignacy Najmowicz, proboszcz parafii konkatedralnej pw. św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie zareagował na moje pytanie szczerym śmiechem i rzucił: „Pierwsze słyszę”. - Co innego posiadać poglądy polityczne 
(to sprawa osobista), a co innego wygłaszać je z ambony. To niedopuszczalne. Jeżeli jakiś polityk nie spełnia oczekiwań to po prostu nie głosuj na niego, ale to osąd i wybór osobisty, 
a nie nakaz Kościoła- dodał po chwili namysłu.

Z lupą w ręku

Daleki jestem od generalizowania. Wszak jedna jaskółka wiosny nie czyni, ale każda wypowiedź księdza wpływa na wizerunek Kościoła w opinii publicznej. Tak jak każdy nauczyciel pracuje na obraz szkoły, czy pracownik na dobre imię korporacji. Brakuje jednak dialogu, jest on pozorny. W większości kazań, których miałem okazję słuchać, dało się wyczuć apodyktyczność, nastawienie na wypominanie błędów człowieka. Rzadko słyszę 
w homiliach jak rozwiązać dany problem. Oczywiście, można znaleźć takich kapłanów, którzy swoją elokwencją i otwartością na drugiego człowieka zaskoczą. Nikt nie jeździ jednak po kościołach w poszukiwaniu księdza potrafiącego zainteresować.

Aby zaciekawić
To zainteresowanie religią powinno być rozbudzane od najmłodszych lat. Bezsensowne uczenie się na pamięć przykazań bożych czy grzechów głównych raczej demotywuje. 
Należy tymczasem zachęcić do poznawania swojej wiary. Nie do większego praktykowania poprzez wstawianie ocen do dziennika za uczestnictwo w rekolekcjach, ale do zwyczajnego zainteresowania się wiarą. Oglądam „Mam talent”, bo mnie ciekawi. Czytam tomik poezji Szymborskiej, bo mnie interesuje. Tak samo jest z wiarą, musi mnie zaintrygować na samym początku, żebym zechciał ją poznać bliżej.

Jeśli tego brakuje, nie pomoże sztuczna reanimacja w postaci dyskotek, podczas których można się wyspowiadać, ani żaden koncert muzyki chrześcijańskiej. Te wydarzenia zgromadzą ludzi młodych pewnych już swoich przekonań. Ci, którzy nie mają obudzonej 
w sobie potrzeby zgłębiania tajemnic wiary, odwracają się od Kościoła. Dlatego tak istotne jest przeprowadzanie lekcji religii od najmłodszych lat. Nie mam tu bynajmniej na myśli bezczynnego siedzenia, czy wychodzenia na boisko. Przeprowadzanie katechezy w ten sposób daje bowiem oręż do ręki Januszowi Palikotowi.

W tył zwrot!

Dawka jego solidnego antyklerykalizmu popartego mniej lub bardziej zasadnymi argumentami przyniosła zamierzony efekt. Dziś mówi się o Kościele. Niektórzy wręcz krzyczą. Zniknęła potrzeba spokojnej rozmowy. Liczą się wzajemne targi Kościoła i państwa.

Młodzi wolą się w to nie mieszać. I odchodzą z Kościoła…