Kwidzyn. Ogień i woda, felietonowe potyczki dwóch żywiołów. Gender, czyli dżender

Kariera dżendera

Żadne inne słowo nie zrobiło ostatnio takiej kariery jak dżender. Spolszczam celowo, bo moim zdaniem powinniśmy to robić zawsze, gdy jest taka możliwość. Co ciekawe, choć większość jeszcze nie do końca wie co ono oznacza, to niemal wszyscy gotowi są wypowiadać się na ten temat. To dopiero jest fenomen. Podejrzane, że lubują się w tym katoliccy księża, którzy całymi seriami wystrzeliwują bzdury, w tym tę największą, że dżender i propagujące go feministki winne są afer pedofilskich w naszym Kościele. Ja (i nie tylko ja) uważam, że jest dokładnie odwrotnie: temat dżender pojawił się, by dyskusja na tematy dla Kościoła niewygodne została zepchnięta na boczne tory.

Polecamy również: Kwidzyn. Ogień i Woda. Zbrodnia i kara po kwidzyńsku

Skoro jednak temat został wywołany, to wszyscy powinniśmy go zgłębić. Nie tylko dowiedzieć się , co ów dżender oznacza, ale również jakie może mieć przełożenie na nasze zwykłe, codzienne życie. Najprościej mówiąc dżender, stworzone przez społeczeństwo role, zachowania, aktywności i atrybuty, jakie dane społeczeństwo uznaje za odpowiednie dla mężczyzn i kobiet. Wielu określa to mianem płci społecznej, ale naprawdę nie powinniśmy straszyć tym, że chłopcy nie będą mogli bawić się samochodami, ale o to, by wiedzieli, że nie ma nic zdrożnego w tym, że będą bawić się lalkami. W dodatku, w praktyce powinniśmy raczej dyskutować o czymś, co po angielsku pisze się "gender mainstreaming", a to nic innego jak strategia polityczna na rzecz równego traktowania kobiet i mężczyzn.

Na łonie rodziny oznacza to sprawiedliwe dzielenie się obowiązkami, co w wielu domach wciąż nie jest normą. Umęczona przy garach żona i wypoczywający godzinami przed telewizorem mąż, to w polskich domostwach nadal nierzadki obrazek, co szczególnie kłuje w oczy, gdy oboje pracują zawodowo. Niestety na polu zawodowym wcale nie jest lepiej , bo kobiety za taką samą pracę nie zawsze dostają taką samą płacę, jak mężczyźni i nadal muszą walczyć o równe szanse rozwoju. Najlepiej przekonuje o tym liczba pań na szczytach władzy i biznesu, również na naszym lokalnym podwórku. W 3-osobowym zarządzie Kwidzyna kobiet brak, a w 4-osobowym zarządzie powiatu jest jedna. W Radzie Kwidzyna proporcje wynoszą 18:3, a w Radzie Powiatu 16:5. Oczywiście na korzyść panów. W Prabutach też rządzi mężczyzna, a nieco lepiej jest tylko w gminach wiejskich, bo wśród czterech wójtów są dwie kobiety.
Rafał Cybulski, redaktor prowadzący

Marksizm kulturowy

Choć podobnie jak Rafał jestem zwolennikiem spolszczania, a w zasadzie używania rodzimych odpowiedników wyrażeń obcobrzmiących, to w pełni świadomie używam formy "gender". Jestem bowiem przeciwnikiem spolszczenia wszystkiego tego, co określane jest obecnie tym angielskim wyrazem w naszym kraju. Ale zdaje się, że alea iacta Est, jak powiedział Juliusz Cezar przekraczając Rubikon i ideologia "tęczyzmu-genderyzmu" na stałe zagościła w świecie medialnym i (o zgrozo) w wielu głowach Polaków. Jeżeli teoria postawiona przez Rafała w ostatnim zdaniu pierwszego akapitu jest prawdziwa, to wychodzi na to, że zupełnie nieoczekiwanie agentką "imperium ciemnogrodu" jest coraz bardziej znana feministka, nieustraszona niczym Ernesto "Che" Guevara, Katarzyna Bratkowska. Co prawda wykłady w ramach podyplomowych "gender studies" przy Instytucie Badań Literackich PAN prowadziła ona już w latach 2008-2009, czyli jeszcze przed medialnymi pedofilskimi kłopotami funkcjonariuszy "imperium ciemnogrodu", ale cóż to za agent, którego bez trudu można by zdemaskować. Tak czy siak, ostatnimi czasy nikt, włączając całe zastępy biskupów i arcybiskupów, nie zrobił tyle dla ośmieszenia "tęczyzmu-genderyzmu", jak wyżej wspomniana Mata Hari w służbie sił postępowych.

zobacz również: Kwidzyn. Ogień i Woda. NGO - prezenty albo rózgi

Rafał próbuje oswoić gender spłaszczając problem do leniwego dziada zalegającego na kanapie w brudnym podkoszulku, trzymającego w jednej dłoni piwo, a w drugiej pilot do plazmy. Tyle tylko, że tego równouprawnienie płci nie załatwi. Nie od dzisiaj przecież wiadomo, że równość, to zazwyczaj równanie w dół. Równościowe eksperymenty zbankrutowały finansowo (komunizm i obecnie socjalizm), a za jakiś czas okaże się, że także społecznie (brak dzieci, no ale chyba właśnie o to chodzi). Czy to jest naprawdę tak trudne do zrozumienia, że ten dziad z kanapy, nie tyle, że nie szanuje kobiecości swojej żony, co przede wszystkim nie szanuje własnej męskości? Więc co ma być na to lekarstwem - obojnactwo? Fatalny marksizm kulturowy. Tak więc precz z równouprawnieniem - kobieta nie powinna mieć równych praw z mężczyzną, kobieta powinna mieć przywileje. Jedynym miejscem na równouprawnienie w małżeństwie jest to, że powinno się ono składać w 50 proc. z kobiet i mężczyzn. Dokładnie po równo.

A kobiety w polityce? To rzeczywiście zagadka, dlaczego kobiety stanowiące przecież większość uprawnionych do głosowania, zazwyczaj wybierają osoby płci zdecydowanie odmiennej. Choć nie należy zapominać o głośnym przypadku Krzysztofa Bęgowskiego, który nie zawahał się zostać Anną Grodzką i jednak do Sejmu się dostał. Złośliwi twierdzą, że właśnie dlatego.

Michał Chodorowski, komentator portalu kwidzyn.naszemiasto.pl

Kolejny odcinek "Ognia i Wody", już w piątek (17 stycznia), w "Kurierze Powiatu Kwidzyńskiego"