Blog Rafała Cybulskiego* - Kto nie przyjdzie ten z Żydzewa, czyli niezły Meksyk

Choć plakat przygotowali miejscowi kibole (często miewam wrażenie, że chyba bardziej Legii niż Rodła), to jednak trafił na stronę klubową w Internecie (choć administrator strony zapewnia, że zamieścił plakat bez szowinistycznego hasła, ale kilka znanych mi osób też wspomniane hasło na stronie Rodła widziało). Zresztą ma to drugorzędne znaczenie, bo nawet gdyby plakat trafił gdziekolwiek indziej, np. na słup ogłoszeniowy (a ponoć te same plakaty były rozwieszone na mieście) czy fejsa (taką pisownię doradza mi mój młodszy, czyli bardziej fejsowy kolega z naprzeciwka), to też byłby przyczynkiem do dyskusji.

Czytaj także: Blog Cybulskiego - letnie obserwacje...

Zwłaszcza teraz, gdy kibolskie wybryki są wszechobecne i nie schodzą z czołówek gazet i innych mediów. W dodatku przeciętny Kowalski ma coraz większe problemy z tym, by nie natknąć się na zdziczałą hordę. Kiedyś wystarczyło, że nie chodził na mecze i było OK, a teraz może dostać po ryju gdziekolwiek: w autobusie, na stacji, a nawet na plaży. Można by rzecz "niezły Meksyk", ale lepiej dodatkowo nie denerwować Meksykanów po ostatnich zajściach w Gdyni.

Czytaj także: Blog Cybulskiego - Polityka prorodzinna (walczmy o zdrowie naszych kobiet!)

A najgorsze w tym wszystkim jest to, że walka z kibolami przypomina walkę z wiatrakami. W rolę Don Kichota wcielają się właściwie wszyscy kolejni ministrowie sprawiedliwości (lub spraw wewnętrznych) i wszyscy osiągają takie same rezultaty. Może to rodzić wrażenie, że tej walki państwo po prostu nie jest w stanie wygrać, ale przeczą temu przykłady z Niemiec, czy Anglii. Po prostu trzeba tego chcieć, a do tego muszą tego chcieć wszyscy: rząd, prokuratura, sąd, policja, kluby i samorządy. I nie może być żadnej pobłażliwości, bo zaczyna się od haseł typu "Kto nie przyjdzie ten z Żydzewa", czy "Precz garbatym nosom", a kończy na nienawiści rasowej i zamieszkach na ulicach.

Takie zachowania trzeba tłumić w zarodku, zwłaszcza, że wielu kiboli swoją nienawiść buduje dość bezrefleksyjnie. Paradoks polega na tym, że wielu z nich w życiu nie widziało prawdziwego Żyda (mam tu na myśli zarówno mieszkańców Izraela, jak i wyznawców judaizmu), a przy tym przynajmniej część z nich ma żydowskie korzenie. To zresztą nieuniknione, bo nasze kultury przez wiele wieków się przeplatały i są ze sobą nierozerwalnie powiązane.

Wszystkim antysemitom (co na plakatach wypisują bzdury) polecam film "Cud purymowy". To taka telewizyjna nowelka wyśmiewająca nasze Żydów nielubienie. Główni bohaterowie, trzyosobowa rodzina w Żydach widzi największe zło (bo przecież na kogoś trzeba narzekać), na Żydów psioczą ojciec (Orzechowski) i matka (Stenka), a syn-kibol biega po ulicach z szalikiem i wyzywa innych, wrogich kiboli od Żydów. Sytuacja zaczyna się zmieniać, gdy dowiadują się o spadku, po krewnym...Żydzie. Finałowa scena palce lizać: w święto Purim tańczą w rytm hebrajskiej muzyki zajadając przy tym koszerne potrawy, a spadek i tak dostaje się komu innemu.

* Moje felietony można czytać co piątek w "Kurierze Powiatu Kwidzyńskiego"
** Żydzew - obelżywe określenie kibiców łódzkiego Widzewa. Nie będę ukrywał, że to klub któremu kibicuję od dziecka. W młodości razem z jednym z kolegów byliśmy na około 30 meczach tej drużyny. Choć robiliśmy to z miłości do futbolu i staraliśmy się unikać niebezpiecznych sytuacji, to niestety kilka razy mieliśmy bliskie spotkania z kibolską agresją. A na koniec dodam, że wśród łódzkich kibiców antysemityzm też niestety jest wszechobecny, bo widzewiacy wyzywają ełkaesiaków i odwrotnie.