Obywatele Republiki wkrótce zagrają w Sopocie. Leszek Biolik o tekstach Ciechowskiego, głosie pokolenia i aktualności Republiki [ROZMOWA]

W Sopocie OBYWATELE REPUBKLIKI wystąpią w składzie :

Zbigniew Krzywański, Jacek Bończyk i Jakub Nowak - jako projekt Czarno-Białe Ślady
Leszek Biolik i Zespół Elements: Maciej Gładysz, Andrzej Rajski, Michał Marecki oraz Renata Przemyk, Piotr Rogucki, Julia Pietrucha, Błażej Król, Michał Wiraszko, Lena Romul, Patrycja Malinowska, Mariusz Kozłowski.

GOŚCIE SPECJALNI: Członkowie zespołu Republika Sławomir Ciesielski, Zbigniew Krzywański i Leszek Biolik, Kuba Badach

Na kilka dni przed koncertem rozmawiamy z Leszkiem Biolikiem, byłym członkiem Republiki. Opowiedział m.in. gdzie upatruje źródeł nieustającego fenomenu zespołu oraz o współczesnych głosach pokolenia.

“Obywatele Republiki” ruszyli w trasę po wielkim sukcesie koncertu w Poznaniu. Czy jako zespół, spodziewaliście się tak pozytywnego odbioru?

Oczywiście mieliśmy nadzieję na bardzo pozytywny odbiór i z tą nadzieją zaczynaliśmy pracę. Rzeczywiście koncerty udają się wyśmienicie i równie dobrze udaje się kontakt z publicznością. Przychodzą zarówno fani Republiki jak i ich dzieci, czyli ludzie, którzy Republiki nie mieli okazji oglądać na żywo. Okazuje się, że tak naprawdę wszyscy znają te numery. Słyszeli je albo w radio, albo dawno temu na koncertach, które rzeczywiście do dziś są bardzo emocjonalne i bardzo “mocne” energetycznie. Jest bardzo budujące.

Utwory Republiki wykonują artyści reprezentujący różne style muzyczne. Czy był jakiś klucz, według którego akurat ci muzycy zostali zaproszeni do wzięcia udziału w trasie?

Przy wyborze kierowałem się głównie wiarygodnością. Utwory Republiki być może łatwo jest zagrać, ale trudno jest być w nich wiarygodnym. Bardzo zależało mi na muzykach, którzy mają bardzo duże doświadczenie, niezwykły talent, muzykalność, ale jednocześnie też historię rockowego grania na scenie. Zależało mi na ludziach, z którymi nie tylko dobrze się czuję, i którzy się dobrze czują ze sobą, ale również na takich, którzy świetnie ze sobą brzmią. I rzeczywiście, zaproszenie na trasy zgodzili się przyjąć właśnie tacy muzycy. To m.in. Maciej Gładysz, który grał z Edytą Bartosiewicz i z Wilkami, Michał Marecki, który jest klawiszowcem T.Love czy Andrzej Rajski, z którym współpracujemy właściwie od 20 lat i wspólnie nagraliśmy prawie wszystkie płyty, które produkowałem.

Są też dziewczyny w chórku, z którymi bardzo się przyjaźnimy i są absolutnie oszałamiające na scenie. Jest też fenomenalny saksofonista Mariusz Kozłowski. To jest drugi projekt, przy którym razem pracujemy i muszę przyznać, że coraz szerzej otwieram oczy, kiedy słyszę, jak on gra. Właściwie nie ma złej nuty, więc jego obecność jest również bardzo cenna.

Co do wokalistów natomiast... uniesienie tekstów, które napisał Grzegorz jest moim zdaniem czymś trudnym. Trzeba się w nich trochę odnaleźć, ale też umieć je świetnie podać i obronić. Jeżeli miałbym więc mówić o jednym kluczu, który dotyczy wszystkich muzyków pracujących przy tym projekcie, to na pewno jest to rodzaj wewnętrznej prawdy i wiarygodności.

Międzypokoleniowość to słowo, które często pojawia się przy okazji promocji trasy. Czy publiczność na koncertach to faktycznie przekrój wszystkich grup wiekowych?

Jak najbardziej. Oprócz naszych fanów przychodzą nie tylko ich dzieci, ale również dzieci tych dzieci. To fascynujące doświadczenie, bo to znaczy, że muzyka Republiki i teksty Grzegorza pozostają w naszej świadomości.

Zawsze uważałem, że to bardzo ważne, aby naprawdę dobre rzeczy utrzymywać nieustannie żywymi, aby nie odchodziły z naszej codzienności. Przede wszystkim dlatego, że jako społeczeństwo możemy się w nich przeglądać. Ta muzyka ma już swoje lata, a jednocześnie jest w niej coś takiego, że nawet grając ją dziś na scenie, wciąż doświadczam nowych emocji. Jestem teraz starszy i niektóre rzeczy rozumiem lepiej, inne rozumiem po prostu inaczej. Myślę, że tak samo jest z publicznością. Uważam, że jest to rodzaj dużego sukcesu tego zespołu.

Młodzi ludzie do dziś wracają do muzyki Republiki i utożsamiają się ze słowami piosenek. Czy może to wynikać z braku odpowiedniego, współczesnego reprezentanta? Czy Pana zdaniem brakuje dziś “głosu pokolenia”?

Nie uważam tak. Zmienia się technologia, zmienia się sposób postrzegania świata. Myślę, że hip hop stał się współczesnym popem - najbardziej popularną i nośną muzyką, która dociera do bardzo wielu młodych ludzi.

Wydaje mi się, że ten rodzaj poetyki – takiej komunikacji bardzo bezpośredniej- jest niezwykle istotny. Nie próbuje porównywać tego, co robiła Republika z tym, co dzieje się dzisiaj, bo to nie ma większego sensu. Tym bardziej, że cały czas uważam, że z muzyką i z dobrymi tekstami jest trochę tak, że są w pewien sposób poza czasem. To znaczy, że jeżeli coś jest naprawdę dobre, mające w sobie duży ładunek humanizmu i pewnego rodzaju prawdy, to czas może tylko lekko zmienić sposób, w jaki to rozumiemy, ale znaczenie pozostanie takie samo. Mówiąc zupełnie szczerze, myślę, że jako ludzie, wewnętrznie mamy te same problemy i wcale nie zmieniamy się aż tak bardzo.

CZYTAJ TAKŻE:
Obywatele Republiki - niezwykły koncert w Operze Leśnej. Ponadczasowe piosenki, które znów usłyszymy na żywo