Kwidzyn. "Eko-Inicjatywa" o spalarni odpadów

Pracownicy Stowarzyszenia "Eko-Inicjatywa" w dniach 15 – 17 września br. uczestniczyli w wyjeździe studyjnym do zakładu termicznego przetwarzania odpadów w Premnitz w Niemczech. Celem wyjazdu było zapoznanie uczestników z metodami utylizacji odpadów jakie są stosowane przez naszych sąsiadów. Brali w niej udział przedstawiciele ZUT w Gdańsku – Szadółkach, przedsiębiorcy z rejonu Trójmiasta, radni, zainteresowani mieszkańcy oraz przedstawiciele mediów.

Zakład mieszczący się w Premnitz, mieście oddalonym o ok. 60 km na zachód od Berlina, zamieszkały przez 9000 osób, jest trójskładowym konsorcjum przetwarzającym odpady z obszarów oddalonych w promieniu o 200 kilometrów od Premnitz. Zakład o rozbudowanej infrastrukturze stosuje dwie metody spalania odpadów – fluidalną (od 2001 roku) i rusztową (od 2008 roku). Dodatkowo trzecią składową jest elektrownia gazowa wybudowana w latach 70 XX. wieku, uruchamianą sporadycznie w zależności od zapotrzebowania na energię. Kompleks w Premnitz jest częścią zintegrowanego sytemu odpadów w Niemczech w ramach konsorcjum „E. ON Energy from waste AG”.

Sześćdziesięcioosobowa delegacja z województwa miała okazję zapoznać się z przebiegiem procesu obróbki termicznej. Dyrektor zakładu zapoznał uczestników ze stosowaną technologią i uwarunkowaniami ekonomicznymi pracy spalarni. Nie zabrakło także miejsca na odpowiedzi na pytania, których pojawiło się sporo. Dotyczyły one poziomu uciążliwości dla środowiska, sposobu neutralizacji gazów odlotowych i toksyn zawartych w popiele po spaleniu odpadów.

W Premnitz poddaje się spaleniu odpady bez wstępnej selekcji – są to odpady komunalne i przemysłowe. Dowóz do obiektu odbywa się ciężarówkami o ładowności ok. 20 ton. Odpady dostarczane są w dni robocze w wymiarze jednej ciężarówki co 50 minut w godzinach od 6 do 23. Po prelekcji i dyskusji uczestnicy wyjazdu zostali zaproszeni na wycieczkę po zakładzie stosującym rusztową technologię spalania. Mieliśmy okazję krok po kroku zaobserwować przebieg poszczególnych etapów spalania. Zakład prowadzi pomiar in situ wartości wskaźników zanieczyszczenia powietrza z uwzględnieniem gazów o szczególnej uciążliwości takich jak PCB’s (polichlorowane bifenyle), dioksyn/furanów czy VOC’s (lotne związki organiczne). Wskaźniki te utrzymują się na poziomie dużo poniżej obowiązujących norm. Do unieszkodliwiania zanieczyszczeń stosuje się takie metody jak: selektywna niekatalityczna redukcja (SNR), absorpcja halogenopochodnych i tlenku siarki (IV) w strumieniu nebulizowanego wodorotlenku wapnia, adsorpcja metali ciężkich na węglu aktywnym. Do usuwania pyłu natomiast służą filtry tkaninowe. Odseparowany pył (stanowiący około 8% masy dostarczanych odpadów) jest wywożony z terenu zakładu i gromadzony w specjalnych kwaterach pod ziemią. Odseparowany żużel natomiast jest używany do produkcji dróg. Stosowana technologia nie powoduje jakichkolwiek emisji gazów złowonnych.

Zakład w Premnitz jest zlokalizowany w odległości około 400m od najbliższych zabudowań. Obiekty spalarni stanowią część przemysłowej aglomeracji okalającej miasto. Produkowana w procesie spalania para technologiczna jest przekazywana na potrzeby instalacji technologicznych okolicznych zakładów. Uzyskiwana jest także energia elektryczna o mocy rzędu 12 – 18 MW. Techniczna moc spalania wynosi 250 tys. ton rocznie. Dyrektor zakładu nie potrafił udzielić informacji na temat kaloryczności spalanych odpadów, jedynie mówiąc, że jest ona porównywalna z kalorycznością węgla brunatnego.

Mimo, że lokalizacja spalarni w Kwidzynie nie jest pewna, to uczestniczenie w opisanym wyjeździe umożliwiło unaocznienie sobie procesu technologicznego, który dla większości ludzi jest nieznany i niezrozumiały. Instalacje bezpośrednio nie oddziałują na zdrowie okolicznych mieszkańców. Przy obsłudze spalarni na jednej zmianie pracuje 5 osób, stąd też nie można potwierdzić pojawiających się głosów, że budowa spalarni wpłynie znacznie na obniżenie bezrobocia w obrębie jej lokalizacji. Możliwość bezpośredniego zapoznawania społeczności lokalnych z technologiami jakie mają być wprowadzane na zamieszkałych przez nich terenach powinno być naturalnym procesem związanym z oceną oddziaływania na środowisko i konsultacjami społecznymi, które póki co przynajmniej w naszym powiecie są na rozpaczliwym poziomie.

Janusz Kowalak
Specjalista ds. edukacji ekologicznej
Stowarzyszenie "Eko - Inicjatywa"

Podział na akapity - od Redakcji