DKF "Powiększenie" zaprasza na marcowe seanse [ZDJĘCIA/ZWIASTUNY]

Kola mieszka z młodą żona Lilą i nastoletnim synem Romą w małym miasteczku nad morzem w północnej Rosji. Ma stary drewniany dom, położony nad zatoką, który odziedziczył po ojcu. Mer miasteczka Wadim Szelewiat, w którego gabinecie wisi na ścianie portret Władimira Putina, wygrał z Kolą sprawę sądową i zamierza wyrzucić go z domu. Na pomoc przybywa Dimitri – znajomy prawnik z Moskwy, który wie jak uratować majątek Koli. Rozpoczyna się walka o przetrwanie ze skorumpowaną strukturą władzy, która zaczyna być coraz bardziej agresywna. Sytuacja się komplikuje, gdy prawnik okazuje się kochankiem Lili. Brutalna miasteczkowa klika zmusza go do wyjazdu, a rodzina Koli zostaje sam na sam z bezwzględnym, pożerającym wszystko Lewiatanem, którym okazuje się współczesna Rosja.

Wiktor jest z wykształcenia biologiem. Sytuacja finansowa zmusza go jednak do podjęcia pracy jako geograf, chociaż nie zna się na mapach, globusie ani kompasie. Wyjeżdża z rodziną do odległego Permu. Początki w szkole nie są łatwe. Uczniowie okazują się niesforni, a koledzy po fachu wyjątkowo niesympatyczni. Nie mówiąc już o kierownictwie placówki, z którym Wiktor szybko wchodzi w konflikt. Mężczyzna ukojenie znajduje jedynie w domu u boku córki i ukochanej żony. Ale nawet ten azyl okazuje się tymczasowy. Nieoczekiwanie kobieta jego życia informuje go bowiem, że żąda rozwodu.

Wiktor coraz bardziej popada we frustrację, nie mogąc poradzić sobie z poczuciem samotności i niezrozumieniem otoczenia. Patrząc w przyszłość, nie widzi nadziei na poprawę losu. Sytuacja zmienia się, kiedy w sąsiedztwie zjawia się jego stary kumpel. Ich regularne spotkania odbywają się w towarzystwie gościa honorowego – wódki. Zakrapiane imprezy powodują, że życie znów staje się kolorowe, a kobiety – piękniejsze. Wkrótce odmieniony nauczyciel zabiera klasę na szaloną wyprawę, której uwieńczeniem staje się spływ rwąca rzeką. Czy w ten sposób znajdzie przyjaciół w osobach zbuntowanych podopiecznych i naprawi stosunki z żoną?

„Wyspa Kukurydzy”, gruziński kandydat do Oscara, nie potrzebuje słów, żeby opowiedzieć wciągającą historię. Ten ascetyczny dramat zawiera zaledwie kilkanaście linijek dialogów. Zachwyceni krytycy określają reżysera tego filmu, Giorgiego Ovashvili mianem nowego Andrieja Tarkowskiego, Roberta Bressona, a nawet... Williama Szekspira.

Akcja tego filmu zaczyna się, kiedy rolnik Abga próbuje podporządkować sobie jedną z wysp. Abchaz buduje prowizoryczny dom dla siebie i nastoletniej wnuczki, następnie zaś obsadza żyzną ziemię kukurydzą. Otoczeni przez patrole wojskowe z obu stron samotni mieszkańcy żyją w oderwaniu od tego, co dzieje się na lądzie. Interesuje ich jedynie ich prywatny mikrokosmos. Nie są jednak w stanie odciąć się zupełnie od świata, szczególnie, że na wyspie dojrzewa nie tylko kukurydza, ale też wnuczka, która przekształca się w kobietę. Kiedy ta pozna młodego, gruzińskiego żołnierza, idylla kukurydzianej wyspy dobiegnie końca.

Znakomicie przyjęty przez publiczność i krytykę w konkursie MFF w Berlinie w 2013 r., gdzie zdobył Srebrnego Niedźwiedzia za wybitny wkład artystyczny w kategoriach zdjęć, montażu, muzyki, kostiumów oraz scenografii. Film zyskał również uznanie i nagrody na festiwalu w Warszawie oraz Tribeca Film Festival w Nowym Jorku.

W trakcie badania lekarskiego 13-letni Aslan zostaje upokorzony przed swoimi kolegami. Incydent uruchamia ukryte zaburzenie osobowości. Gnębiony poczuciem niższości ma obsesję czystości i dążenia do perfekcji, a także kontrolowania wszystkiego wokół. Powoduje to coraz trudniejsze sytuacje, jako że chłopiec mieszka z babcią w kazachskiej wiosce. Jednym z jego prześladowców jest Bolat, wymuszający haracz od młodszych dzieci. Reżyser rysuje obraz zderzenia jednostki i mechanizmów marginalizacji i przemocy, opowiadając historię chłopca, który ma odwagę stawić im opór, choć może to doprowadzić do jego zguby.

„Szukając Vivian Maier” to film pokazywany na festiwalach całego świata - od Toronto, przez Miami i Rio de Janeiro, aż po Berlin – przedstawiający niewiarygodną, ale prawdziwą historię życia Vivian Maier, wybitnie uzdolnionej, a zarazem bardzo tajemniczej kobiety, która skrywała przed światem swój wielki talent.

Całe życie pracowała jako skromna niania, przez cztery dekady opiekując się dziećmi z zamożnych rodzin. Nikt nie zwracał uwagi na to, że każdego dnia i w każdej wolnej chwili, robiła zdjęcia, których nigdy nikomu nie pokazała, a większości nawet nie wywołała.

Kilka lat temu, niedługo po śmierci Maier, przypadkowo odkryto kontener, w którym Przechowywała swoje prace. Znaleziono w nim ponad 100 000 negatywów zawierających zdjęcia, których nikt wcześniej nie widział, a które wkrótce wywołały furorę na całym świecie. Maier z dnia na dzień została uznana za jedną z najważniejszych artystek XX wieku, a światowe galerie ustawiły się w kolejce, by pokazywać jej prace. Kim była kobieta, która nikomu nie zdradziła swojej pasji? Czy zdawała sobie sprawę ze swojego talentu? Jaką skrywała tajemnicę?