Capoeira w Kwidzynie. Rozmawiamy z Formado Canguru kwidzyńskiej grupy

Czym jest capoeira?
To zabawa, śpiew, taniec, akrobacje, muzyka, ale najważniejsze w capoeirze jest przeniesienie tej radości afrobrazylijskiej do pozostałych kultur, do Polski. Nasze kultury są zupełnie różne, a my staramy się zaszczepić tę zabawę w Polakach. W kwestii muzyki, wyróżnia się ona niepowtarzalnymi instrumentami, takimi jak berimbau, który nadaje tempo i rytm, pandeiro, czyli rodzaj tamburynu, atabaque to duży bęben, czasem jest też conga, agogo, reco-reco i inne.

Słyszałam kiedyś określenie, że capoeira to połączenie tańca i walki. Ile jest w tym prawdy?
To kwestia punktu widzenia. Dla jednych to taniec, a dla innych walka, ale to bardzo dobrze, że tak to jest postrzegane. Kiedyś miało to większy sens, ponieważ twórcami capoeiry byli niewolnicy afrykańscy w Brazylii. Nie mogli oni walczyć, ani posiadać żadnej broni, ale nikt nie zabraniał im tańca, więc pod pozorami rytualnych tańców plemiennych, uczyli się pojedynkować i bronić.

Zobacz też: Ryjewski Klub Planszowy. Rzut kością w planszówkach to już rzadkość [ROZMOWA]

Jak nazywa się wasza formacja?
Nazywamy się Centro Cultural Ie Galo Cantou Capoeira.

Jak liczna jest grupa?
Jest jeden mistrz - Contra Mestre Galo, który przyjechał z Brazylii w 2007 roku, to nasz numer jeden. Następnie jestem ja, czyli Formado Canguru, co upoważnia mnie do prowadzenia zajęć. Na treningi w Kwidzynie przychodzi grupa około dziesięciu osób.

Jak wyglądają zajęcia?
Trening zaczynamy od rozgrzewki i ćwiczeń rozciągających. Następnie ćwiczymy elementy techniczne i akrobatyczne, z których capoeira słynie np. salta. To jest to, co przyciąga ludzi do capoeiry.

Jakie są sukcesy waszej grupy?
Pierwszym sukcesem jest to, że naszym nauczycielem jest Brazylijczyk, który z tytułu profesora awansował na mistrza. Kolejny powód do dumy, to fakt, że nasza grupa działa już od pięciu lat. Myślę, że ważne jest też to, że osiągnąłem stopień instruktorski. Trudno mówić o sukcesach całej grupy, ponieważ w Polsce jeszcze nie ma zawodów capoeiry.

Co sprawiło, że zainteresował się pan capoeirą?
W wieku 7 lat widziałem po raz pierwszy film, w którym pokazana była capoeira i bardzo mi się to spodobało, jednak dopiero w wieku 16 lat, kiedy ponownie zobaczyłem ten film, zacząłem trenować.

Od ilu lat pan trenuje capoeirę?
Od 2002r. Przez pierwszych pięć lat trenowałem sam, po czym dołączyłem do kwidzyńskiej grupy, a następnie stworzyliśmy własną grupę.

Czy w Polsce capoeira jest właściwie rozumiana?
Ludzie do grupy przychodzą i odchodzą,ale tylko nieliczni zostają na długo i osiągają kolejne stopnie. Mimo że niewielu ludzi poświęca się w całości capoeirze, brazylijscy trenerzy mają bardzo dobre zdanie na temat Polaków. Tak naprawdę to w naszym kraju capoeira jest jeszcze moda. Dopiero w tym roku, pierwszy Polak otrzymał tytuł mistrza.

Jak często trzeba trenować, żeby osiągnąć taki poziom w capoeirze?
Ćwiczę codziennie około 3 godzin. Zaczynam dzień od joggingu, następnie ćwiczę elementy akrobatyczne. Capoeira to coś, czemu trzeba oddać całego siebie, to pasja i miłość życia.

Czytaj również: Fundacja Nieoczekiwana Podróż. Rozmawiamy z Anną Borzeszkowską

Jak chciałby pan zachęcić kwidzynian do trenowania capoeiry?
Zapraszam wszystkich, którzy chcą spróbować czegoś nowego, mają ochotę poćwiczyć i poznać kulturę afrobrazylijską. Przy okazji tegorocznego mundialu, capoeira miała również swoją promocję. Szczególnie chciałbym zaprosić tych, którzy wakacje spędzają przed komputerem, nie tylko dzieci, ale również rodziców. Nasze treningi to świetna forma spędzania czasu z rodziną.

Kto może uczestniczy w waszych zajęciach?
Zapraszam wszystkich powyżej 3. roku życia. Zarówno tych, którzy dopiero zaczynają pracować nad swoją kondycją fizyczną, jak i tych, którzy oczekują bardziej zaawansowanych ćwiczeń. W zajęciach mogą uczestniczyć również osoby niepełnosprawne. Capoeira to nie tylko akrobacje, śpiew też jest niezwykle istotny, dlatego nawet osoby niepełnosprawne ruchowo mogą brać czynny udział w treningach. Bo warto pamiętać, że są też ćwiczenia, które mogą wykonywać wszyscy, nawet mimo ograniczeń fizycznych.

Dziękuję za rozmowę.